زندگی یهودیان در اروپا پیش از هولوکاست

در سال ۱۹۳۳، بزرگترین جمعیت یهودی اروپا، در شرق این قاره و در کشورهایی همچون لهستان، اتحاد شوروی، مجارستان و رومانی متمرکز بود. شمار زیادی از این یهودیان در شهرها و روستاهای کوچک و عمدتا یهودی‌نشین معروف به «اشتتل» زندگی می‌کردند. یهودیان اروپای شرقی به مثابه اقلیتی که درون فرهنگ اکثریت زندگی می‌کنند، زندگی مجزایی داشتند. آنها به زبان خود یعنی «ییدیش» که زبانی آمیخته از عناصر آلمانی و عبری  بود، صحبت می‌کردند، کتاب به زبان ییدیش می‌خواندند و فیلم‌ها و تئاترهای ییدیش می‌دیدند. با این که بسیاری از یهودی‌های جوان در برخی از شهرهای بزرگتر به سمت سبک زندگی و پوشش مدرن پیش‌ می‌رفتند، اما افراد مسن‌تر اغلب لباس‌های سنتی و کلاه می‌پوشیدند و زنان نیز موی خود را با کلاه‌گیس و یا روسری می‌پوشاندند.

از طرف دیگر یهودیان غرب اروپا و ساکن در آلمان، فرانسه، ایتالیا، هلند و بلژیک، جمعیت کوچکتری را تشکیل داده و اغلب فرهنگ همسایگان غیریهودی خود را فرامی‌گرفتند. آن‌ها به مانند هم‌وطنان غیریهودی خود لباس می‌پوشیدند و صحبت می‌کردند و آداب سنتی مذهبی و فرهنگ ییدیش نقش کم‌اهمیت‌تری در زندگی آنان ایفا می‌کرد. این یهودیان نسبت به یهودیان اروپای شرقی بیشتر تحصیلات رسمی داشتند و بیشتر شهرنشین بودند.

یهودیان در گوشه‌گوشه جامعه و انواع و اقسام مشاغل حضور داشتند؛ از جمله معلم، پزشک، حسابدار، کشاورز، خیاط ، کارگر و صاحبان کسب‌وکارهای کوچک. بعضی از این یهودیان ثروتمند بودند، اما با این حال شمار زیادی از یهودیان اروپا در فقر به سر می‌بردند و در مواردی نیز کودکان‌ آنان ناچار به ترک تحصیل می‌شدند و به دنیای صنعت و یا تجارت کشیده می‌شدند. برخی نیز البته به دنبال تحصیلات عالیه در دانشگاه بودند. اما با وجود تمام این تفاوت‌ها، یک نکته بین تمام آن‌ها مشترک بود: در دهه‌ی ۱۹۳۰ و با عروج نازی‌ها به قدرت در آلمان، همگی تبدیل به قربانیان احتمالی شدند و زندگی آنان تا ابد دستخوش تغییر شد.

تاریخ‌های مهم

سپتامبر ۱۷۹۱؛ رهایی یهودیان در فرانسه

عبارت «رهایی یهودیان»، به حذف همه‌ی تبعیض‌های قانونی علیه یهودیان و همچنین اعطای حقوق مساوی با دیگر شهروندان در یک کشور دلالت دارد. در سپتامبر ۱۷۹۱، مجلس ملی فرانسه، به یهودیانی که سوگند وفاداری خورده بودند، حقوق شهروندی اعطا کرد. فرانسه در خط مقدم جنبش «رهایی یهودیان» بود. به عنوان مثال، یهودیان بعدها در سال ۱۸۳۰ در یونان، سال ۱۸۵۸ در بریتانیای کبیر، سال ۱۸۷۰ در ایتالیا، سال ۱۸۷۱ در آلمان و در سال ۱۸۹۱ در نروژ به حقوق برابر دست یافتند. اگرچه که برابری مدنی یهودیان به پشتوانه قانون ضمانت شده بود، اما یهودیان اروپایی همچنان درگیر یهودستیزی و تبعیض‌های اجتماعی بودند.

۲۴  ژوئن ۱۹۲۲؛ ترور یک سیاست‌مدار یهودی در آلمان

در این روز «والتر راتنائو» که یکی از شناخته‌شده‌ترین چهره‌های سیاسی یهودی جمهوری وایمار به شمار می‌رفت به‌دست تندروهای راست‌گرا ترور شد. راتنائو که از سال ۱۹۱۵ رییس شرکت جنرال الکتریک آلمان (AEG) بود، در سال ۱۹۲۲ به عنوان وزیر امور خارجه جمهوری وایمار معرفی شد. او به خاطر سیاست‌های خود در تحقق شرایط معاهده ورسای و عادی‌سازی روابط با اتحاد جماهیر شوروی و البته به خاطر یهودی بودن، مورد نفرت گروه‌های راست‌گرا قرار داشت. قتل راتنائو نشان‌دهنده‌‌ی کارزار یهودستیزانه‌ی راست‌گراها، برای مقصر نشان دادن یهودیان در شکست آلمان در جنگ جهانی اول می‌باشد.

۹ مارس ۱۹۳۶؛ قتل‌عام در پژتک، لهستان

با شدت‌ گرفتن خشونت‌ها در لهستان، سه یهودی در شهر کوچک «پژتک» در لهستان کشته و بیش از شصت نفر دیگر زخمی شدند. به دنبال این حمله و طی روزهای پس از آن، قتل‌عام و کشتار در شهرهای مجاور نیز گسترش پیدا کرد. در نهایت نزدیک به ۸۰ یهودی کشته و بیش از ۲۰۰ نفر زخمی شدند. خشونت‌ها علیه یهودیان و قتل‌عام آنان در مرکز لهستان در بازه بین سال‌های ۱۹۳۵ تا ۱۹۳۷ گسترش یافت؛ به عنوان مثال، می‌توان به یهودی‌کشی‌هایی اشاره کرد که در «چنتستوخووا»، «لوبلین»، «بیاویستوک» و «گرودنو» صورت گرفتند.

آخرین ویرایش Sep 15, 2023